Kültürel Yazılar & Makaleler

Bir tecrübe daha önce edinilen tecrübelerden farklı olduğu müddetçe havsalanın sınırlarını zorlayarak daima taze bir dikkat uyandırıyor. Öyle ki daha önce tecrübe edilmemiş bir atmosfere girmek, yine daha önce ayırdına varılmayan sosyal olguları ayan beyan meydana çıkarıyor.

Sanat ve mizah; toplumları, gündelik yaşamın kirinden, pasından arındırır. Pürüzleri, kalıntıları giderir. Eğriliklere, yamukluklara yeniden göz gezdirir. Detaylara iner, kıvrımlı yollarda dolaşır, duyumsamayı derinleştirir, yayar, boyutlandırır.

“Tohumlar fidana
Fidanlar ağaca
Ağaçlar ormana
Dönmeli yurdumda”
‎
‎‏‏‎ ‎

Henri Bergson, 19. Yüzyılın ikinci yarısında Paris’te dünyaya gelen Fransız filozof, belki de ilk küresel anlamda “felsefenin süper starı” olarak atıfta bulunabileceğimiz isim olma özelliğini taşımaktadır.

Halil İnalcık’ın abidevi Has Bağçede Ayş u Tarab nam eseri, kadim yüksek
kültürünün bir tasvirine girişir ve yüksek

Dünya’nın yaklaşık üçte birini kaplayan Büyük Okyanus, irili ufaklı birçok adaya ev sahipliği yapmaktadır. Coğrafyası ve biyolojik çeşitliliği ile her alandan bilim...

Gorgias diyaloğunu okuma deneyimi, aslında her ne kadar yazılmış bir şeyi okumak da olsa diyalog formatında

Fransızca “Tribune” İtalyanca “Tribuna” kelimeleri bugün dilimizdeki futbol seyreden kitlelere verilen ismin atalarıdır ve ikisi de Latince “Tribunus” (halk temsilcisi, halkın fikrinin sözcüsü, tribün) ortak köküne

Bahar... Ne büyülü kelimedir! Bahar kadar ferah, ışıltılı, renkli, güzel kokulu bir kelime bilmiyorum. Badem ağaçlarının çiçek açmasıdır bahar. Onlar sevinçle açınca insanın da içi açılır; yürümek, koşmak...

İnsana mahsus olduğunu sandığımız pek çok zihni kabiliyetin diğer canlılarda da kısmi olarak mevcut bulunduğunu her geçen gün yeni bulgularla daha iyi

Meriç çıkınımızda taşıdığımız kelime ve kavramlarla olan sorunlu irtibatımızı iyice eşeliyor ve bizi en başta tercih ettiğimiz

Türk şiirine inen bir balyoz olan “Garip” akımıyla bilinmesine rağmen Melih Cevdet, bilinenin aksine

Küçükken Türklerin kahveyle tanışmadan önce “kahverengi” yerine hangi kelimeyi kullandıklarını merak ederdim. Renkler hakkında yakın zamanda öğrendiklerim sonucunda bu merakın çok yerinde

Mithat Cemal Kuntay’ın Üç İstanbul (1938), II. Abdülhamit Dönemi, İttihat-Terakki ve İstanbul'un İşgal Dönemi'ni esas alarak bu dönemlerdeki sosyal değişim süreçlerini izleyebileceğimiz bir romandır.

Belki de edebiyatın doğuşundan beri özelde üdebayı, genelde bütün sanatkârları ciddi manada meşgul eden, çekici oduğu kadar alengirli, hem zehirleyen, hem de büyüleyen

Güzel, gün içinde çok dikkat etmeden kullanıyor olsak da üzerine düşünüldüğünde çok derinlere götüren bir kavramdır. İnsanlar farklı kültürlerde yetişmiş ve çok farklı anlam dünyalarına

“Sanatsal üretim” meselesi, zımni olarak “insanın dünyayla, dolayısıyla da tarih ve gelenekle, ilişkisi” sorununu içinde

Gogol’ün "olağanüstü bir olay" Dostoyevski’nin "gelecekten haber veren bir peygamber" olarak gördüğü Aleksandr Sergeyeviç Puşkin, pek çok edebiyat

“Narsist misiniz?” sorusunu çok duymuşumdur. Kafamda bu soruya verdiğim cevap belli; “hayır” değilim. Fakat günlerdir belki aylardır içimde yaşattığım o dengesiz ve emici bir güce sahip ruh halinin sebebini

Eliot’ın Çorak Ülke adlı eseri sıklıkla bir Modernite eleştirisi olarak okunmakta ve çoraklık teması benzer bir biçimde Aydınlanma’nın ve araçsal aklın hezimetinin

Geçmişten günümüze tarihçiliğimize yüzeysel bir göz gezdirişin, bizlere sunduğu panoramik görünüm; yazılı kaynakları önceleyen ve önceleme esnasında arşivleri ve kronikleri baz alan tarihçiliktir.

Sosyal bilim disiplinlerinin kendi içerisinde ayrışmaları ve kendilerini temellendirmeleri 19. yüzyılda baş gösterir. Teorik ve metodolojik meseleleri de içinde barındıran bu ayrışma her disiplin gibi tarih için de

Esenlikler dilerim phouskadergi.com okuyucuları. İlk yazımızda tarih-bellek-ideoloji bağlamında bir girizgah yapmıştık. Bu yazımda ise bugünden düne bakan tarih biliminde, tarihi tahayyülü etkileyen meseleleri irdelemek istedim.

Sinema söz konusu olduğunda oyuncular ile ilgili yaygın bir kanı vardır. Bir sahnenin duygusunu aktarma işi oyuncunun görevidir. Öyle ki izlediğimiz sahnede yeterli duygusal tatmine ulaşamadıysak “oyunculuk

Seyircinin, filmin çekiminden sorumlu kameramanın yerine monte edildiği ; örgünün gidişatı açısından etkisiz eleman varsayılarak zaman ve mekan faktöründeki değişimlere duyarsızlaşmış, filmde var olan