Botticelli’nin Venus’ü, 14. ve 17. yüzyıllar arası yaşayıp bankacılığın temellerini atmış İtalyan Medici ailesi tarafından sipariş verilmişti. Zengin ve nüfuzlu bu aile, Leonardo Da Vinci gibi usta isimleri himayesi altına almak ve görevlendirmekle; sanata olan düşkünlükleriyle de ayrıca tanınırdı.

Botticelli Venus’ü pek çok anlamda Rönesans’ın hümanizm, güzellik, estetik değerleriyle örtüşen bir eserdir.

Botticelli, Venus’ünü, fırtına ve rüzgar tanrısı Zephr ve daha az bilinen mevsimleri idare eden Hoare tanrısıyla tasvir etmiştir. Fakat Andy Warhol, Botticelli Venus’ünden yalnızca tanrıçanın yüz kısmını almıştır ve kendi imzası niteliğinde renkler ve tekniklerle; Pop Art sanatıyla incelemiştir, yeniden ele almıştır.

Andy Warhol’un Botticelli’nin 1482-1486 yılları arasında çizdiği tablosuna yorumu, Venus’ü modern renklerde tasvir ederek ve çoğaltarak moderne uydurmaya çalışma çabası veya istemi olarak görülebilir. Kadının toplumdaki yerine ilişkin bir eleştiri dahi olabilecek bu eserle, belki de Andy Warhol, kadınların çoğalması, güçlerinin artması ve bir zamanki güzellik sembolü olma durumlarındansa güçlü ve hakim oluşlarını nitelemek istemektedir. Renk kullanımı Botticelli Venus’ünü çarpıcı ve Rönesans’ın Venus’ünden oldukça farklı bir duruma getirmiştir. Buradaki Botticelli Venus’ü hakim, kendinden emin, güçlü, renkleriyle modern ve güzellikten çok gücü ve dinamizmi niteleyen bir kadın imajı verir. Andy Warhol adeta renk kullanımındaki ustalık ve eseri çoğaltımıyla esas Botticelli Venus’üne devinim, enerji, modernizm ve güç vermiştir. Renk

kullanımı da Botticelli Venus’ünün zarafetini ve bir tanrıça olarak tarihteki yerini niteler şekildedir. Her Venus’te bir güç, bir güzellik, bir devinim, bir enerji hakimdir. Renk kullanımı ustacadır ve yerlerine bilinçli bir şekilde yerleştirilmiştir. Andy Warhol, renk kullanımı ve Botticelli Venus’ünün yüzünü yerleştirişi, çoğaltışıyla Venus’ün vermek istediği mesajı değiştirmiş, ifadesinde yarattığı oynamalarla adeta ikinci bir tanrıça yaratmıştır. Andy Warhol’un Botticelli Venus’ündeki her bir Venüs tasviri, adeta farklı bir kadını, farklı bir hissi ve farklı bir güçü, güzellikteki gücü veya güçteki güzelliği işaret eder.