Bir Habeşistan Şiiri

Solomonlar tahtı
En aziz soyla mukîm.
Kavrulan ten yücelip
Rûhu olmuş seherin.
"Hayle" günlerce susup
Soracak şimdi: "Bu kim?"
Günahından bize ne
Arp çalan zencilerin?

Mâvi Nil gözleridir
Bazı günler gecenin
Bazı günlerse melik
Bir yüzüktür yalnız.
Menelik'ten kalmış
Saba karnında cenîn
Anlatır öyküsünü
Köleleşmiş bir kız...

Şarkımız şarkısıdır
Geniş alnında ziyâ
Bir Necâşî ölmüş
Yüzünüzden bildik
Ebreheyken dedemiz
Bizi sevdin gûyâ
Ama sen insanken
Biz, İncil'dik...