Haziranda Ölmek Mübah

Dokuz ay taşıdım mezarda kalbimi
Ve bir ölüyü doğurdum sonrasında.

Çok zaman önceydi, aşkı unutmuştuk
Ne Moskova'nın o beyaz gecelerinde
Ne ürkek rüzgârlarında Smyrna'nın
Yaşamaya dair bir an bulunmuştu.

Sırra kadem basan bunca ağıt peki,
Günleri ağrıtsın diye midir; ancak,
cellâdım gözlerindeki bulutlardır.
Süzülürse yağmur, boyun eğmek mübah.
Bilmem niye her sözün şivekârdır
Gökler suskun, Haziran'da ölmek günah.

Bir yangın, hangi günü anımsatır
Hangi hırsın tadı kaldı damağımda
Kırk satır güneşle ovdum yüreğimi
Bıçağın soğukluğunu kanıksadım.
Anladım yaşamak niçin güzeldi.
Varto'da kalmıştı oysa bir yanım

Gökleri kaplar şimdi efsunlu bir sihir
ve baharın şenlikçisi bu kumral yüz.
Bakışlarındaki ihtişamlı kibir
belki yaz getirecektir, belki güz.

Lodos durdu, bense özlemeyi seçtim
Hatrı kalır gibiydi puslu bir ânın.
Ne kadar mânâsı vardı bizim için
Onca karanfille saklı hâtıranın?

Her günüm bin sorgu, gecelerse gümrah
Cellât küskün, Haziran'da ölmek mübah.