Heykel

Yoksul ve ölümsüz bir adamdır
Üstündeki kasvetle bu heykel
Biz böyle bekâ istemeyiz,
Ölmek diliyorsan bize gel.

Bir türlü soğuk bir kuru hisle
Koy bin sene geçsin üzerinden
Her türlü mezardan daha yalnız
Kalkmak dilemez amma yerinden

Endâmı çürük yıllara benzer
Pek bir kısadır şimdi kıyasla
Çok pul dökülen çokça akan ter
Varmaz niyetin farkına aslâ

Yoksul ve ölümsüz bir adamdır
Ey gönlü yoğuşmuş kuru kütle
Mânâsını kaybetti yüzün netle brütle
Artık seni bilmez gece, at, çöl...