Vasiyet

Bir zaman köhne bahardan çıkagel
Şehre gir sonra nişan kıl güneşe
Aşkı duy körpe duvarlar yıkagel
Sonra muhkem kaleler kur taştan

Bir şiir rûhu eritmez ama sen
Yine akşamları boşverme sakın
Doğarım ense kökümden yeniden
Ev yıkar yurt tutarım arşa yakın

Sana kavlim budur oğlum işit ol
Kaç yaşın varsa unut reşit ol